گزارش فناوری مهر؛
اسرار ناگفته از هوش مصنوعی
به گزارش سرگرمی کامپیوتری، در خیلی از حوزه های در ارتباط با هوش مصنوعی ادعاهایی در مورد حذف فعالیت و دخالت انسان ها مطرح شده که حالا عنوان می شود چندان حقیقت ندارد و اغراق آمیز بوده است.
به گزارش سرگرمی کامپیوتری به نقل از مهر، از زمانی که هوش مصنوعی ChatGPT ارائه شد و مورد توجه قرار گرفت، مردم بحث های جنون آمیزی در مورد تاثیر هوش مصنوعی و سایر فناوری های خودکار جدید بر بازار کار آمریکا و جهان شروع کردند. روایت هایی همچون «ربات ها مشاغل ما را در اختیار می گیرند» با انتشار ویدیوهایی که در آنها رستوران های جدید و «کاملاً خودکار» مک دونالد نشان داده می شدند، بیشتر تقویت شد.
واکنش نگران کننده به این ویدیوها آن است که می گویند ربات ها برای در اختیار گرفتن مشاغل ما می آیند، اما در حالیکه هوش مصنوعی و سایر انواع اتوماسیون پیشرفت کرده اند، این بدان معنا نیست که آنها لزوماً مشاغل موجود را حذف می کنند. دقیق تر آن است که بگوییم، تکنولوژی جدید به آسانی نحوه کار ما و نوع مشاغل موجود را تغییر می دهد. فناوری اتوماسیون، ناوگانی از کارگران مخفی را در پشت صفحه نمایش، ماشین ها و در کنار ربات های خندان به کار گرفته است. ربات ها و چت بات ها جایگزین انسان ها نمی شوند، آنها فقط کارگران و کارمندان را از دید و ذهن دور نگه می دارند. در حالیکه جدا کردن مشتریان از کارمندان و کارگرانی که به آنها خدمات می دهند امکان دارد برای شرکت ها خوب باشد، اما این امر شاید دلخواه کارمندان نباشد.
دور از چشم، دور از ذهن
وقتی مردم آغاز به پیشبینی در مورد تسخیر مشاغل توسط هوش مصنوعی می کنند، دوست دارند به ویدیوهایی از روبات های شیک و صفحه نمایش های درخشان که کارهای روزمره را انجام می دهند اشاره کنند. ویدئوی مک دونالد ماشینی را نشان داده است که غذا را در کیوسک هایی خودکار تحویل می دهد. در بعضی ویدیوهای دیگر، چندین مسیر خودکار تحویل غذا وجود دارد. از فست فودها که بگذریم، ربات هایی با ظاهری چشم گیر در کافی شاپ ها کار می کنند، غذا را تحویل می دهند و کف زمین را تمیز می کنند. در حوزه های دیگر هوش مصنوعی، ابزارهایی مانند ChatGPT برای نوشتن مقالات واقعی و شرکت در امتحانات مدارس و دانشگاه ها مورد استفاده بوده اند. بازفید اخیراً اعلام نموده می خواهد از هوش مصنوعی جهت کمک به تولید محتوا برای سایت خود استفاده نماید.
اما در خیلی از موارد، این ویدیوها و داستان ها - و ترس هایی که ایجاد می کنند - فاقد زمینه جدی هستند. ویدئوی مک دونالد آینده نگر، یک فروشگاه مفهومی تجربی در خارج از فورت ورث، واقع در تگزاس را نشان داده است که هدف آن بهبود سرعت و دقت خدمات با قطع رابطه بین کارگران و مشتریان است. اما این بدان معنا نیست که هیچ انسانی در فروشگاه وجود ندارد. اگر به ویدئو دقت کنید، می توانید یک کارگر را در پشت شیشه ای ببینید. مک دونالد گفته که این فروشگاه به هیچ وجه «کاملاً خودکار» نیست و تعداد کارکنان آن مشابه با یک فروشگاه سنتی است – آنها فقط در پشت صحنه امور را پیگیری می کنند.
اگر چه این ابزارها پیچیده تر از ابزار فناورانه قبلی به نظر می رسند، اما این نخستین بار نیست که مشاغل ربات محور می شوند. کمتر از ۱۰ سال پیش، پیشرفت های جدید فناوری سبب ایجاد ترس مشابهی در مورد کنترل مشاغل توسط ربات ها شد. در یک تحلیل و بررسی در سال ۲۰۱۴ ادعا شده بود اتوماسیون تا سال ۲۰۳۴ حدود ۴۷ درصد از مشاغل را از بین خواهد برد و فناوری خودران احتیاج به رانندگان تاکسی و کامیون و هم روند حمل و نقل انسانی را از بین خواهد برد. نزدیک به یک دهه بعد، این پیشبینی های فاجعه بار محقق نشدند. رانندگان کامیون و تاکسی هنوز متقاضیان زیادی دارند و فناوری خودران به هیچ وجه جایگزین مشاغل انسانی نمی گردد. در واقع، در گزارش اخیر مجمع جهانی اقتصاد در سال ۲۰۲۰ تخمین زده شده در حالیکه تا سال ۲۰۲۵ حدود ۸۵ میلیون شغل با ماشین آلات جایگزین می شوند، حدود ۹۷ میلیون شغل جدید انسان محور به دلیل تحولات جدید اقتصادی ایجاد می شوند.
انسان در پشت پرده
در میان ترس و وحشت ناشی از طرح احتمال تصاحب مشاغل توسط ربات ها، مردم اغلب به میزان نیاز ماشین ها به نیروی انسانی برای فعال ماندن و کار کردن توجه نمی کنند. بخش خدمات به مشتریان را در نظر بگیرید: برای سال ها، کسب و کارها تلاش کرده اند با جایگزینی تماسهای تلفنی انسانی با ربات های خودکار خدمات دهنده به مشتریان که مبتنی بر چت هستند، هزینه ها را کاهش دهند. اما، خیلی از این ابزار مبتنی بر متن هنوز جایگزین کارکنان واحدهای خدمات به مشتریان نشده و کماکان در موقعیت های پیچیده نیازمند نیروهای پشتیبان انسانی هستند تا مشتریان احساس کنند گویی با یک شخص واقعی صحبت می کنند.
لورا پرستون اخیراً در مورد تجربه خود از کار بعنوان نیروهای مکمل ربات ها که باعث "بازگشت های انسانی" شده بود، نوشت. وی مکمل یک ربات گفتگوی سایت املاک و مستغلات به نام برندا بود. هنگامی که مشتری می خواست با شخصی در مورد فهرست آپارتمان ها صحبت کند، با برندا ارتباط برقرار می کرد. وی به سوالات اساسی در مورد فهرست پاسخ می داد یا جزئیات شرایط آپارتمان ها را از قیمت اجاره تا متراژ مربع عرضه می کرد. اما خیلی از پاسخ های برندا گنگ بودند یا سیستم قادر به پاسخگویی به سوالات پیچیده تر نبود، ازاین رو «بازگشت انسانی» مورد توجه قرار گرفت. پاسخ هایی برای رفع چالش ها و نیازها یا انجام تحقیقات عمیق تر در مورد نحوه خرید مسکن ارزانقیمت و نظرات صاحب خانه ها در مورد امور مختلف. به قول پرستون، به کارمندان آموزش داده شده بود که از "صدای" ربات برندا در تعاملات با مردم استفاده نمایند تا مکالمه یکپارچه به نظر برسد.
نکته جالب این که فشار برای پاسخ دادن به انبوهی از سوالات به صورت رباتیک با صدمه روانی جدی برای افراد همراه بود. پرستون در این مورد نوشت: «ماهها جعل هویت برندا منابع احساسی من را تحلیل برده بود. به ذهنم خطور کرد که من واقعاً برندا را طوری آموزش نمی دادم که مثل یک انسان فکر کند، برندا داشت به من آموزش می داد که مثل یک ربات فکر کنم، و شاید مبحث اساسی در تمام طول این مدت همین بوده است.»
پرستون از ایالات متحده کار می کرد، اما در خیلی از موارد، شرکت ها خدمات کارکنان انسانی را پنهان می کنند تا بتوانند آنها را به مکان هایی که نیروی کار ارزان تر است فرستاده و برون سپاری کنند. مثال دیگر ربات های تحویل دهنده غذا است. در حالیکه آنها کاملاً مستقل به نظر می رسند، اما حقیقت اینست که اغلب دارای درایورهای پشتیبان از راه دور هستند. شرکت Tiny Mile که خدمات رباتیک تحویل غذا به نام جفری را در تورنتو عرضه می کند، به رانندگان انسانی در فیلیپین متکی است. ربات های تحویل کالای کیوی که در بعضی از دانشگاه های ایالات متحده استفاده می شوند، از کارگرانی در کلمبیا استفاده می نمایند که کمتر از ۲ دلار در ساعت درآمد دارند و از راه دور به تکمیل روند تحویل کمک کرده و بر آن نظارت می کنند. شرکت ها ادعا می کنند افراد کنترل کننده از راه دور تنها زمانی دخالت می کنند که ربات ها نتوانند موقعیتی را پیدا کنند، اما با عنایت به این که این ربات ها مستعد گیر افتادن و تبدیل شدن به موانعی برای افراد پیاده هستند، معلوم نیست که این اتفاق برای هر ربات تحویل کالا می افتد.
بسیاری از شرکتهای پیشرو در زمینه ساخت وسایل نقلیه خودران که مدعی هستند روزی خیلی از مشاغل مبتنی بر رانندگی حذف می شوند، به ناوگانی از کارمندان پنهان هم متکی هستند. بدیهی است مهندسان پردرآمدی در ایالات متحده وجود دارند که به توسعه انواع نرم افزار و ابزار مورد استفاده برای نقشه برداری و هدایت خودرو کمک می کنند، اما این تصویر کامل نیست. فناوری رانندگی خودکار متکی به کارکنانی است که دستمزد کمی در سراسر جهان دارند و هزاران داده ورودی را که سنسورهای خودرو ها ضبط می کند، برچسب گذاری می کنند. بدون این برچسب گذاری، کامپیوتر نمی تواند تشخیص دهد که حسگرها چه چیزی را انتخاب می کنند. همین مساله به سیستم ها اجازه می دهد به آرامی یاد بگیرند و در مورد نحوه حرکت در جاده تصمیم بگیرند. بعنوان مثال، برچسب گذاری داده ها مقرر است به خودرو ها کمک نماید تا تشخیص دهند مانع پیش رو یک کودک است یا انبوهی از خودرو و باوجود همه تلاش ها اتومبیل های خودران هنوز هم آن طور که برنامه ریزی شده عمل نمی کنند. بررسی دانشگاه ام آی تی در آوریل گذشته نشان داد شرکتهای خودران، همچون تسلا، از فروپاشی اقتصاد ونزوئلا بهره گرفته و انبوهی از کارگران را در این کشور برای برچسب گذاری داده های خودرو های خودران با پرداخت به صورت متوسط چیزی بیشتر از ۹۰ سنت در ساعت به کار گرفتند. سال گذشته، تسلا ۲۰۰ کارگر مستقر در ایالات متحده را که مستقیماً برای انجام این برچسب گذاری استخدام کرده بود، اخراج کرد. این امر نشان داده است اغلب این وظایف دیگر به صورت خودکار انجام می شوند و کامپیوتر هایی قادر به آموزش به کامپیوتر های دیگر هستند.
این امر فقط مختص فناوری مورد استفاده در خودرو های خودران نیست. تحقیقات اخیر مجله تایم نشان داد که OpenAI، شرکت پشتیبان ChatGPT، متکی به کارمندان کنیایی است که کمتر از ۲ دلار در ساعت دریافت می کنند و باید محتواهایی را در مورد طیف وسیعی از موضوعات نگران کننده، همچون «آزار جنسی کودکان، حیوانات، قتل، خودکشی، شکنجه، صدمه به خود و دوستان، بررسی نمایند تا آنها کمتر صدمه رسان باشند.»
پیش از این گزارش شده بود که فیسبوک هم از همین کارمندان کنیایی برای تعدیل محتوای خود استفاده می نماید. شرکتهای دیگر فناوری در آمریکا تا آنجا پیش رفته اند که افراد را در اردوگاه های پناهندگان، جایی که فرصت ها کم است و مردم دستمزدهای فوق العاده پایین را می پذیرند، جهت کمک به آموزش یادگیری ماشینی و ابزارهای هوش مصنوعی خود، استخدام کرده اند. ابزارهای معروف به «تنظیم کن و فراموش کن» که توسط تعدادی کدنویس نابغه طراحی می شوند، جهت استفاده به ارتشی از کارگران کم درآمد در سرتاسر جهان متکی هستند.
اگر از شرکت ها بپرسید، آنها خواهند گفت علاقه به استفاده از خدمات اتوماسیون برای افزایش کارایی و خدمات بهتر به مشتریان است. مک دونالد ادعا می کند که فروشگاه مفهومی آن خدمات را سرعت می بخشد و به سفارش های اشتباه کمتری منجر می شود، در عین حال تسلا ادعا کرده که برچسب گذاری خودکار داده ها کارآمدتر است. ایده اینست که این ماشین ها یا راهکارهای نرم افزاری اجازه می دهند یک کار سریع تر یا بهتر صورت گیرد و زندگی را برای شرکت ها و مشتریان آسان تر می کنند. اما در حقیقت، این ابزارها کارآمدتر نیستند، آنها فقط سبب می شوند مصرف کننده نهایی درگیر برخی امور نشود و برای دریافت محصول نهایی چندان به زحمت نیفتد.
نکته مهم دیگر اینست که حتی معلوم نیست تمام ابزار جدیدی که شرکت ها ساخته اند اقتصاد را کارآمدتر می کند یا خیر. بهره وری نیروی کار ایالات متحده - اندازه گیری تعداد ساعات مورد نیاز برای کار به منظور دستیابی به بازده اقتصادی معین- از سال ۲۰۰۵ کمتر از میانگین بلندمدت خود درحال رشد بوده است. از زمان شروع همه گیری ویروس کرونا هم وضعیت بدتر شده است.
اتوماسیون به جای بهبود بهره وری، اغلب بر افزایش قدرت و نفوذ کارفرمایان بر کارگران متمرکز می شود. آرون بناناو، مورخ اقتصادی، در کتاب خود با عنوان «اتوماسیون و آینده کار» توضیح می دهد که شرکت ها برای آسان تر کردن زندگی کارمندان پول صرف عرضه برخی ابزارها نمی کنند، بلکه پول را به سمت فناوری هایی سرازیر می کنند که امکان نظارت دقیق بر همان کارگران را فراهم می آورد. مانند نرم افزار مانیتورینگ کامپیوتری که ضربه های کارکنان بر کلیدها را ردیابی می کند یا ابزارهای پیچیده مدیریت الگوریتمی آمازون که هر حرکت کارگران را ارزیابی می نماید.
این فناوری ها اغلب برای مهارت زدایی به کار می روند تا انجام مشاغل بر اساس وظایف خاص تری و با آموزش کمتر انجام شوند. در نتیجه، کارگران از وضعیت کارمندی به پیمانکاری منتقل می شوند. افرادی که زمانی مشاغل باثبات در سطح طبقه متوسط را انجام می دادند، به دنیای پرمخاطره تری پرتاب می شوند که در آن دستمزدها پایین تر است و کمتر در مورد شرایط استخدام خود صحبت می کنند. برچسب های داده، نوک این کوه یخ هستند: صنعت بزرگ و درحال رشد «میکروکارگران» در پلتفرم هایی مانند Mechanical Turk یا Clickworker، فناوری خودکار و فرضی همه این شرکتهای فناوری را تأمین می کند. جف بزوس، مدیر عامل آمازون تا آنجا پیش رفت که استفاده از کارگران برای خودکار جلوه دادن برخی فرآیندها را «هوش مصنوعی مصنوعی» نامید. برای کسانی که هنوز به مشاغل خدماتی یا انبارداری ادامه می دهند، شبح اتوماسیون مانند شمشیر داموکلس به کار گرفته می شود تا آنها را از اصرار برای رسیدن به شرایط کاری یا دستمزد بهتر باز دارد. در همین حال، فناوری هایی که به کار گرفته می شوند به آسانی به کارفرمایان قدرت بیشتری می دهند تا هر کاری را که کارگران در هر ساعت انجام می دهند پیگیری کنند و این یک حقیقت کاری نگران کننده است. لورن اسمایلی روزنامه نگار با نگاهی به این روند در سال ۲۰۱۵، نوشت: جهانی درحال ایجاد است که در آن " شما یا عضو خانواده سلطنتی و منزوی هستید یا یک خدمتکار قرن بیست و یکمی."
شکی نیست که برخی از این تکنولوژی ها برای مصرف کنندگان تسهیلات فراهم می کنند یا حتی وقت آنها را آزاد می کنند تا بتوانند روی کار مهم تری تمرکز کنند، اما این توجیهی برای بدرفتاری با کارگرانی که به کارهای مختلف نیاز دارند، نیست. فناوری را میتوان برای توانمندسازی کارگران استفاده کرد، بعنوان مثال، با اعطای کنترل بیشتر به آنها برای مدیریت کارشان تا بتوانند از مهارت های خود برای تصمیم گیری آگاهانه تر استفاده کنند، اما این داده ها اغلب توسط شرکت ها با کارگران به اشتراک گذاشته نمی گردد.
فیل جونز، محقق و نویسنده کتاب «کار بدون کارگر: کار در عصر سرمایه داری پلتفرم»، به خوبی استدلال می کند که شرکت ها به آسانی به جای استفاده از این تکنولوژی جدید از فناوری نیمه خودکار استفاده می نمایند تا چنین به نظر برسد که مدیران اجرایی یا خود سزاوار تمام اعتبار ناشی از خلق محصول نهایی هستند و نه کارکنان انسانی که خلق آنرا ممکن ساخته اند. جونز می نویسد: «کارگران در سایه بلند هر ماشین ناپدید می شوند و مشتریان مجبور نیستند به این فکر کنند که هر کالا چگونه ایجاد می شود. در تمام این مدت، کیفیت مشاغل هم پایین می آید.»
فناوری های جدیدی مانند هوش مصنوعی بگونه ای طراحی شده اند که اشکال مختلفی از توانمندسازی را ممکن می کنند: ما می توانیم با بهره وری بیشتر کار نماییم، زمان کمتری را برای انجام کارهایمان صرف نماییم و هر چیزی که بخواهیم با یک کلیک یا ضربه زدن در دسترس خواهد بود. اما این وعده ها هیچگاه تصویر دقیقی از چگونگی دگرگونی فناوری در جهان اطراف ما یا هزینه واقعی استفاده از مزایای فرضی فناورانه را عرضه نمی دهند. اتوماسیون امکان دارد به برخی افراد قدرت دهد، اما در این فرایند، کار برای کارگران پنهانی که همه چیز را درحال پویایی و موفقیت نگه می دارند، خیلی سخت تر می شود.
منبع: سرگرمی كامپیوتری
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب