سرگرم شدن كودكان به چه قیمتی؟
سرگرمی كامپیوتری: در حالیكه سازمان بهداشت جهانی تاكید می كند كودكان كمتر از پنج سال، باید مدت زمان كمی را به تماشای تلویزیون اختصاص دهند یا از تلفن همراه و تبلت استفاده نكنند، خیلی از والدین برای آنكه به خیال خود، امكانات بیشتری در اختیار فرزندانشان بگذارند یا در فضاهای عمومی مثل مترو گریه كودكانشان را بند بیاورند، از این ابزارها استفاده می نمایند.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) در دستورالعمل اخیر خود اعلام نموده است كه كودكان كمتر از پنج سال نباید مدت زمان زیادی را صرف تماشای تلویزیون، استفاده از تلفن همراه، تبلت و انجام بازی های كامپیوتری كنند. لازم است خواب خوبی داشته باشند و مدت زمان بیشتری را بازی كنند تا در سلامت كامل باشند.
این در حالی است كه برخی والدین از اینكه كودكانشان می توانند بعضی از بازی ها را دانلود و نصب كنند، لذت می برند و احساس خوشی و رضایت می كنند و آنرا به حساب باهوش بودن فرزندشان می گذارند، غافل از اینكه استفاده زودهنگام و زیاد از این ابزار، فرزندشان را پرخاشگر می كند.
تهمینه امیریان - روانشناس كودك - درباره نتایج استفاده كودكان از موبایل و تبلت به ایسنا می گوید: استفاده از این ابزار سبب می شود تعامل مثبتی كه باید بین پدر، مادر و كودك باشد، روی ندهد و سبب عدم تمركز و افزایش پرخاشگری كودك شود، بنا بر این سازمان بهداشت جهانی به نقش بازی در سلامت كودكان تاكید می كند.
او ادامه می دهد: وقتی كودك از ابزارهایی كه نباید، استفاده می نماید، ارتباطی كه باید با محیط داشته باشد، از بین می رود و این امر سبب نداشتن تمركز دیداری و كاهش كیفیت شنیداری او می شود. هر چه كودك با محیط ارتباط بهتری بگیرد سبب تمركز بیشتر او می شود.
این روانشناس اضافه می كند: ما در نخستین برخورد با كودكان چهار یا پنج ساله، مدت زمانی را كه صرف تماشای تلویزیون یا استفاده از گوشی تلفن همراه و تبلت می كنند، بررسی می نماییم برای اینكه خوراكی كه رسانه به كودك می دهد نقش مهمی دارد، برای مثال من تماشای كارتون های «پاندای كونگ فو كار» یا «باب اسفنجی» را برای كودكان نامناسب می دانم برای اینكه مطالعات نشان می دهد كارتون «باب اسفنجی» سبب كُندذهنی كودكان می شود و هوش آنها را پایین می آورد یا كارتون «پاندای كونگ فو كار» سبب افزایش پرخاشگری آنها می شود.
امیریان می گوید: تدوین كارتون ها، بیزینسی است و اسلایدهایی كه كنار هم قرار می گیرند تا كودكان بتوانند برنامه را تماشا كنند به سبب جذابیت زیاد نور و رنگ ها، لذت بخش است در حالیكه كارتون های قدیمی آنقدر نور پخش نمی كردند. این امر سبب پرخاشگری كودك می شود بنا بر این تماشای زیاد برنامه های تلویزیونی برای كودكان ممنوع می باشد.
او با اشاره به اینكه هم اكنون، كارتون ها یا جنبه بیزنس - آموزشی و یا جنبه تجاری صرف دارند، ادامه می دهد: كارتون های بیزینس - آموزشی كودك را یكجانشین می كنند تا به او یكسری مسائل را آموزش دهند. كارتون های تجاری هم برای آنكه به فروش برسند، ساخته می شوند. برای مثال كارتون «شِرك» برای لذت بردن بزرگسالان ساخته شده كه به بهانه كودكان روانه بازار شده است و مفاهیم ازدواج را به همراه دارد و در نهایت پندآموزی كه برای كودك مناسب باشد، ندارد.
این روانشناس بیان می كند: من حتی برنامه های كودك در شبكه های ماهواره ای مثل «جِم جونیور» را برای كودكان ممنوع می دانم و در نهایت و به شرط آنكه مادر نتواند با كودك كار كند، شبكه پویا را معرفی می كنم چون تدوین كارتون های این شبكه به نسبت شبكه های خارجی كمتر است، ارتباطی كه مجری با كودكان می گیرد بیشتر است و از همه مهم تر فرهنگ این برنامه ها با جامعه ای كه ما در آن زندگی می نماییم همخوانی دارد. اما كودكان فقط ۴۵ دقیقه بامداد یا پس از ظهر و بعنوان جایزه امكان تماشای برنامه های این شبكه را دارند.
امیریان می گوید: آموزش صرف به كودكان كافی نیست و باید روی بیماری های آنها كار شود برای اینكه خانواده ها یكسری مشكلاتی دارند كه آنرا به كودكان هم منتقل می كنند.
این روانشناس معتقد است: مادرانی كه خلاق نیستند، اجازه استفاده از ابزارهای الكترونیك یا تماشای تلویزیون را به فرزندانشان می دهند. ما به مادران این چنینی فرزندپروری آموزش می دهیم یعنی مشكلات بچه ها را بررسی می نماییم و به مادرها آموزش می دهیم قوانین را به فرزندانشان آموزش دهند یا لوازم كافی مثل كتاب قصه و اسباب بازی كه با روحیه كودك سازگار است، در اختیارشان بگذارند تا بتوانند فرزندشان را سرگرمشان كنند.
امیریان بیان می كند: خانواده باید پیش از ورود هر ابزاری به خانه برای آن قانون بگذارد. بعضی از مادرها می گویند فرزندشان در گوشی فرد دیگری عكس ها یا فیلم های نامناسب دیده است. ما باید پیش از هر چیزی فرهنگ استفاده از ابزارها را داشته باشیم. در یك دهه ماهواره آمد كه خیلی از بچه ها تحت تاثیر آن به بلوغ زودرس رسیدند. هم اكنون خیلی از خانواده های بازگشت كننده می گویند كه ماهواره شان را بسته اند چون متوجه شده اند شبكه های امثال جِم تی وی به درد كودكانشان نمی خورد.
او اضافه می كند: بعضی از برنامه ها مثل «عمو پورنگ» یا «خاله قاصدك» را همه ی بچه ها می بینند كه من هم به خانواده ها سفارش می كنم اجازه دهند كودكانشان این برنامه ها را ببینند چون به این واسطه می توانند در كار گروهی مهد كودك یا مدرسه درباره آن برنامه صحبت كنند و موضوعی برای گفت و گو داشته باشند. گرچه معتقدم برخی برنامه های كودك تولیدی شبكه های خودمان هم استرس زا و بی محتوا هستند با این وجود به خانواده ها می گویم كه به فرزندانشان اجازه دهند این برنامه ها را ببینند تا بتوانند با كودكان دیگر ارتباط بگیرند.
این روانشناس درباره اینكه خانواده ها بدون استفاده از این ابزارها چگونه می توانند فرزندانشان را سرگرم كنند، پیشنهاد می دهد: مادر می تواند با فرزندش غذا درست كند برای اینكه خیلی از بچه ها دوست دارند در كارهای خانه با مادرشان شریك شوند. یا او را با شعر، كتاب قصه، بردن به پارك سرگرم كند. از طرفی مادری كه خلاق است، می تواند از هر ابزاری برای كودكش سرگرمی درست كند. ما معتقدیم مادر باید در اختیار فرزندی كه بدنیا آورده باشد. مادری كه یك گوشی تلفن دست فرزندش می دهد تا او را سرگرم كند و خودش به كارها و مشكلاتش برسد، مادرِ در اختیاری نیست و در نهایت فرزند پرخاشگری تربیت می كند. زیادی وقف بچه شدن و زیادی نسبت به آن بی اهمیت بودن خوشایند یك مادر نیست. ما می گوییم مادر می تواند حدود یك ساعت با كودك بازی كند و سپس باید به كودك یاد دهد خودش سرگرم شود.
منبع: سرگرمی كامپیوتری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب